Sənətşünaslıq — incəsənəti və bədii mədəniyyəti, bədii əsərlərin forma və məzmununu tam şəkildə öyrənən elmlər toplusudur. Sənətşünaslıq, həmçinin incəsənət nəzəriyyəsini və bədii tənqidi də öyrənir. Digər tərəfdən sənətşünaslıq incəsənətin təbliği ilə məşğuldur (tənqidi məqalələr, kitablar, mühazirələr və ekskursiyalar). Bütün bunlar ictimaiyyətə təsir edib zövqünü formalaşdırır .
Sənətşünas isə sənət əsərlərinin tarixi və nəzəriyyəsi sahəsində ixtisaslaşmış alimdir. Sənətşünaslıq ədəbiyyatşünaslıq, musiqişünaslıq, teatrşünaslıq, filmşünaslıq, habelə dar cərçivədə sənətşünaslığı əhatə edir. Ən dar və geniş yayılmış mənada sənətşünaslıq bədii sənət elmidir: memarlıq, rəssamlıq, heykəltəraşlıq, qrafika, dekorativ və tətbiqi sənət.
Bu sahə tarix, rəsm, musiqi, dünya incəsənət mədəniyyəti, xarici dillər, ədəbiyyat və din ilə maraqlananlar üçün uyğundur.
Rəssam-tədqiqatçı Sadiq bəy Əfşarın (XVI əsr) qələmə aldığı “Qanuni üs-süvər” risaləsi sənətşünaslığımızın ilk nümunəsi sayılır. Sonrakı dövrlərdə bu məsələ unudulmuş və yalnız Azərbaycanın sovetləşməsindən sonra 20-40-cı illərdə bura gələn rus tarixçi və etnoqraflarının diqqət mərkəzində olmuşdur.1945-ci ildə Azərbaycan Elmlər Akademiyası nəzdində Memarlıq və İncəsənət İnstitutunun yaradılması bu sahəyə diqqətin artırılmasına səbəb olmuşdur. Elə burada fəaliyyətini bu günə kimi də davam etdirən və Azərbaycan incəsənətinin tədqiqi ilə məşğul olan şöbələr mövcuddur. İkinci Dünya Savaşından sonra Bakı Dövlət Universitetinin “Tarix” fakültəsinin nəzdində sənətşünaslıq bölməsi fəaliyyət göstərmişdir. Ötən əsrin 80-ci illərində Azərbaycan Dövlət İncəsənət Universitetində “Sənətşünaslıq” ixtisası açılmışdır. Müstəqillik illərində isə Rəssamlıq Akademiyasında da bu ixtisas üzrə yeni kadrların hazırlığının baş tutması sahənin bir az da gəncləşməsinə səbəb olmuşdur.
Qeyd etmək lazımdır ki, ötən müddətdə çoxsaylı monoqrafiyalar, ayrı-ayrı tədqiqat əsərləri yazılmış, çoxsaylı albomlar və kataloqlar nəşr edilmişdir.
Sənətşünas ixtisasının üzərinə düşən mənəvi-professional yük kifayət qədər ağırdır. Başqa sözlə desək, bu ixtisas onunla məşğul olandan müxtəlif elm sahələrinə bələdçilik tələb edir. Əks halda, incəsənətin müxtəlif sahələrində fəaliyyət göstərənlərin yaradıcılıq axtarışlarının nəticələrinə obyektiv dəyər vermək, düzgün inkişafa yönəltmək çox çətin olur. Bu isə sənətşünasdan prosesləri təkcə şərh etmək yox, həm də buraxılan səhvləri vurğulamaq, göstərmək tələb edir. Təbii ki, cəsarətsizliklə bu missiyanı yerinə yetirmək mümkünsüzdür. Elə bu səbəbdən də bu gün respublikamızda sənətşünas-tənqidçilər yox dərəcəsindədir. Sənətşünaslıq ixtisasına olan marağın və bu ixtisası bitirdikdən sonra çalışacağı müəssisələrin azlığından Azərbaycanda gələcək son 5-10 il ərzində bu ixtisasın aktual olmaması gözlənilir.